کلنۍ آرکائيوز: 2019

د الف جان خټکې نظم او د تحریک انصاف برقعه – پښتون

د وړومبۍ جولائي 1946 پۀ “پښتون” مجله کښې د الف جان خټکې یو نظم نه وړاندې فخرِ افغان بابا یوه یادګیرنه لیکلې ده چې: “پینځویشت روپۍ انعام الف جان خټکې ته ورکړے شو د محترم قيمت شاه خان صاحب د انعامي اعلان مطابق ما هغه ټول مضمونونه او نظمونه چې …

نور ولولئ »

باغي شاعره الف جان خټکه – م ر شفق

باچا خان چې پۀ کال 1928 کښې ”پښتون“ رساله جاري کړه نو د ازادۍ او قامولۍ تحریک پۀ قلمي او ادبي محاذ زړۀ پورې پرمختګ وکړو او پښتو شعر او ادب نوې غزونې وکړې. خدائي خدمت ګار تحریک ښۀ پۀ زور شور کښې روان ؤ؛ دقومي ازادۍ تحریک دپاره ادیبان …

نور ولولئ »

افغانه ښځه: لۀ پټي تر بازاره – میر احمد یاد

د افغانو ښځو پۀ اړه لۀ ډېر پخوا راهسې تر ټولو ستره اندېښنه دا ده چې دوي لۀ خپلو لومړنیو حقونو بې برخې دي. پۀ لومړنیو حقونو کښې پر پېدائش لۀ خفګانه واخله تر جبري نکاح او د تعلیم د حق نه محرومیت پورې ټولې ناخوالې راځي. دا برخه د …

نور ولولئ »

“افغان امن کانفرنس”، کابل، ۲۰۱۹ – “پښتون”

کابل کښې پۀ یو داسې وخت د “افغان امن کانفرنس” تابیا وشوه چې افغانان د خپل سر نوشت لیکلو د پاره د انتخاباتو نه د څو ورځو پۀ فاصله وو. افغانستان د جمهوریت نه لرې ساتلو او افغانان یو ځل بیا “شرمخانو” ته سپارلو د پاره د مؤقت حکومت، د …

نور ولولئ »

ښځینه سوال او الف جان خټکه – خان زمان کاکړ

پۀ اسياء کښې لومړنی فيمينزم چې د نولسمې پېړۍ پۀ اواخرو او د شلمې پېړۍ پۀ اوائلو کښې د ټولنيز بدلون يو مهم قوت ؤ، پۀ عمومي توګه لۀ نظره اچول شوی دی. د هغه وخت پۀ ټولنيزو او سياسي نهضتونو، پۀ قامي او وطني مبارزو کښې، د خواريکښو پۀ …

نور ولولئ »

د باچا خان د تقريرونو پۀ رڼا کښې د پاکستان حکومت او باچا خان: اسرار د طورو

باچا خان پۀ يو پېغام کښې پۀ مارچ 1948ز کښې فرمائيلي )دا پېغام هغوي د پاکستان دستور ساز اسمبلۍ ته ورکوي( – پۀ ما دا الزام لګولے شي چې زۀ او زما جماعت د پاکستان دښمنان دي – زما ديانتدارانه رايې دا وه چې هندوستان دې تقسيم نۀ شي، خو …

نور ولولئ »

مرګه! چې راغلې تۀ،زۀ خلقو ته را یاده شومه – سیده حسینه ګل

د ادب او شاعرۍ سره زما د تعلق او تړون څۀ کم دېرش کاله به برابرېږي. زما د دې سفر د ابتداء یوه روحاني مشره خداے بخښلې سیده بشريٰ بېګم وه چې پۀ ادبي دنیا کښې د “س ب ب” پۀ نامه خپله یوه ځانګړې پېژندګلو لري – خو دې …

نور ولولئ »