“سپاسنامه پۀ خدمت کښې د بادشاه خان” – د حمزه بابا له خوا

متعلقه مضامين

“د ديدار شوق او عامر” – سکندر خان سکندر

د هجري کلېنډر د مياشتو پۀ نومونو کښې پټ رازونه – فضل مومند

غني خان، يوه کتنه – مولانا محمد يوسف بونېرے، کوالالمپور

نوټ: دا تاريخي سپاسنامه پښتون مجلې ته پروفېسر ډاکټر محمد زبېرحسرت صاحب ډېره پۀ مينه وسپارله او مونږ ئې د “پښتون” لوستونکيو ته ډېر پۀ درنښت وړاندې کوو.

محترم بادشاه خان؛ فخرافغانه ستړے مۀ شې، پخېر راغلې خېرونه دې راوړل. د پښتون ملت غم خوره خوشحالۍ دې راوړې. دازادۍ رڼا دې راوړه. کۀ څۀ هم د قام د بې حسۍ پۀ وجه تۀ مرور وې. خو د پلار پۀ حېث چې د يو زوي نه خفه شوې د دوېم زوي سره دې استوګنه غوره کړه. دا هم ستا کور دے او هغه هم ستا کور ؤ. ځکه چې ښکته پورته ټول يو پښتون ملت او يوه پښتونخوا ده.

مونږ چې د فخرافغان پۀ نوم ياد کړې نو دا د قام لۀ خواستا پخوانے لقب دے چې اوس بايد د فخرافغان پۀ ځاے فخر ايشياشې اګر چې اقبال وئيلي وو:

اسيا يک پيکر آب وگل است

ملت افغان دران پيکر دل است

نو بايد چې مونږ اوس داسې ووايو چې:

اسيا يک پيکر اب و گل است

“فخر افغانان” در ان قالب دل است

دا ځکه چې تۀ د ټول افغان ملت ترجمان او ځان ته افغان ملت يې. ستا دتګ پۀ وخت چې پۀ پښتنو کښې د کومې بې ننګۍ احساس کېدۀ او چې لا پخوا ترې خوشخال خان خټک شکايت کړے ؤ چې:

پۀ لښکر لښکر نعرو شوم ورته ستړے

دا بې ننګ راته نۀ مېرګ وائي نه ځار

او

اتفاق پۀ پښتانۀ کښې پېدا نۀ شو

ګڼه ما به د مغل ګرېوان پاره کړه

اوس د هغې بې ننګۍ او بې حسۍ تورې وريځې د اتحاد او اتفاق بادونو پۀ مخه کړي دي. د پېرنګي د ناپاکې پروپېګنډې پرده پورته شوې ده او کومو د پښتون ملت بدخواهانو چې دې ساده او سپېڅلو پښتنو مسلمانانو ته د اسلام پۀ شکرو لړلي افيم ورکول هغه پۀ خپل ناپاک مرام کښې پاتې راغلي دي. ځکه چې اوس پښتنو خپل دوست دښمن ښۀ پېژندلي دي او بيا د عبدالولي خان پۀ قيادت کښې پښتنو پۀ ذهني اوسياسي حېثيت ډېر پېش رفت کړے دے او پۀ نوي کول کښې ئې ډېر منور زلمي روزلي او د عمل ډګر ته ئې راويستلي دي. مونږ د لوے څښتن ډېر شکر ګزار يو چې تۀ ئې زمونږ د رهنمايۍ کولو د پاره واپس راوستې. مونږ د اعلي حضرت المتوکل علے الله محمد ظاهرشاه د افغانستان دبادشاه ډېره مننه کوو چې پۀ دې اتۀ کاله کښې ئې ستا د جګې او لوړې مرتبې سره سم ستا قدر وکړو او زۀ د افغانانو وروڼو څخه هم تشکر کوم چې ستا پۀ قدر کښې ئې هم کمے نۀ دے کړے او دخپلې عزيزولۍ هم ډېر خوشحاله يو چې پۀ هر حال کښې ستا ملاتړ کړے دے او ستا د محبت پۀ وجه شل کاله پس دې لور ته راغلي دي.

لاړه وېره د شوکمارو پاتې نۀ شوه

روانېږي چې سالار د کاروان راغے

پۀ رګ رګ کښې به د ژوند ډېوې شي بلې

مړ قالب ته بېرته روح د افغان راغے

مونږ يو د خېبر اېجنسۍ د پښتونخوا اپريدي، شينواري، شلماني، ملاګوري او تيراه وال.

د پام وړ: دا سپاسنامه کال 1972ز کښې د حمزه بابا لۀ خوا فخر افغان بابا ته د افغانستان نه راتلو پۀ مهال لنډيکوتل کښې وړاندې کړے شوې وه.