اداريه – اپريل 2019

متعلقه مضامين

اداريه 2022 – باچاخان اوونۍ … هيلې تاندې دي!

د باچا خان ځنې اهمې خبرې او لطيفې – انتخاب : اداره

جلال اباد کښې د باچاخان د تدفين پۀ وخت  د افغانستان د صدر ډاکټر نجيب الله وېنا – (اداره)

کال 2019 او خدائي خدمتګار اپروچ

دا خبره د 1929 نه 2019 ته رارسېدلې ده –

دا قصه د لس اتیا کلونو ده –

دا داستان د سپین سترګي پېرنګي نه د چلمارانو او چړمارانو مخې ته د ودرېدلو داستان دے –

دا المیه د پېرنګي د جېلونو، بندونو، بندېزونو، دفعه اېک سو چوالیس، قصه خوانۍ، سپین تنګي، ټکر او میروس ډهېرۍ نه راتېره شوې؛ د خدائي خدمتګارو د منتخب حکومت ماتولو ترڅ کښې د وړومبۍ ‘پارلېمان دښمنۍ’ او پۀ بابړه کښې د شپږ سوه څلور پُر امنه جلوس کوونکو د وړومبي ‘ریاستي قتلِ عام’ پورې ده –

د عوامي نېشنل پارټۍ د مېنډېټ تروړلو پورې ده –

هره جمهوریت دښمني پۀ نظریۀِ ضرورت لېو کولو پورې ده –

هره ناروا د ‘وسیع قومي مفادات’ پۀ چوپ روا کولو پورې ده –

هر څۀ پۀ ‘قومي دهارا’ پۀ زور ټومبلو پورې ده –

هر څۀ د ‘مرکزي’ کولو پۀ نامه د اولس نه تروړلو پورې ده –

هره ګڼ کپي د ملکي سلامتۍ پۀ نوم کولو پورې ده –

هره پلیتي د مذهب او ملک پۀ نامه مباح کولو پورې ده –

اتلسم ائیني ترمیم ته د ګواښ پورې ده –

کۀ د اولس دښمنه او او جمهوریت دښمنه طاقتونو درېم نسل د هائېبرډ وطنیت، کلون شوي مذهبیت او پالش شوې وهم پرستۍ د بهرپورې شنې جذبې سره د پېریانو، پیرې او پېریدارو پورې راورسېدو نو د خدائي خدمتګارانو څلورم نسل هم د خپل قام او خپلې خاورې د پاره د ریاست هر جبر ته ولاړ دے –’د خپله خاوره خپل اختیار’ نعرې سره ولاړ دے – خپلې بیانیې سره ولاړ دے – ‘لر او بر یو افغان’ سره ولاړ دے – خپل اسفندیار ولي خان سره ولاړ دے –

دا خبره د 1929 نه 2019 ته رارسېدلې ده –

دا قصه د لس اتیا کلونو ده –

د زلفو لارو کښې شنې او برګې شیشکې دي، زلفو کښې بلا ده – خو د سائل وېنا ده،

د جانان زلفو ته به ځان “رسوو” 
“مونږ” اورېدلي چې بلا ده پکښې

رحمت شاه سائل

دا قصه د لس اتیا کلونو ده –

دا خبره د 1929 نه 2019 ته رارسېدلې ده – پېرنګي ماتې وخوړه – پاکستان هم یو ځل مات شو – مونږ لا مات نۀ یو. مونږ ورېبلے شو، وتزنولے شو، وشوکولے شو خو مات نۀ کړے شو. مونږ به څوک مات کړي؟ مونږ ته هاغه ‘غدار’ ماتېدل نۀ دي ښودلي. دا قصه د لس اتیا کلونو شوه – رښتیا! چا وې اتلسم ترمیم نه وفاق ته خطره ده؟

افغان مؤقت حکومت، کالعدم تنظیمونه او ‘مغالطۀِ پاکستان’

کابل کښې د ‘مؤقت حکومت’ مطالبه د چا چا ده؟ افغانستان سره ‘مسلمانه’ تربګني څوک پالي؟ اسلام اباد کښې څوک ګرے لسټۍ باندې خوشحاله دي؟ پاکستان کښې د کالعدم (!) تنظیمونو خلاف د کوټلي ګامونو لاپې څوک وولي؟ پۀ نوو ضلعو )پخوانۍ فاټا( کښې د ائین د نفاذ نه څوک څنډه کوي او ولې ئې کوي؟ پېنډۍ د ابهے نندن او عافیه صدیقي پۀ ‘ازادۍ’ د خوشحالۍ او افتخار یو شان کېفیت ولې دے؟

افغانستان کښې د امن د پاره کله هم کۀ څۀ مکالمه کېږي، مرکه کېږي، جرګه کېږي، ګام اخستلے کېږي نو باید د دې سیمې هر هېواد ئې پۀ ډاډ او ملاتړ ودرېږي – افغانستان د اېشیاء زړۀ دے – زړۀ چې پۀ ځاے وي، ښۀ وي.

پاکستاني فوج کۀ ډالرو د پاره د نن نه پینځۀ څلوېښت کاله وړاندې افغانستان ته اور ورته کولو او د ‘مفت’ افرادي قوت حاصلولو د پاره ئې د مذهبي جنونیت ټېکنالوژي کاروله؛ او کۀ نن پینځۀ څلوېښت کاله پس افغانستان امن عمل کښې د خپل پرکټي وزیر اعظم پۀ خولۀ د مؤقت حکومت هاغه مطالبه کوي چې نۀ ئې جمهوریت خوښي ذهنونه خوښوي او نۀ ورته افغان اولس غاړه ږدي – د پاکستان لۀ خوا هم هاغه مطالبه کېږي چې طالبان ئې کوي او دغسې پاکستان ګرے لسټ کښې خپلې موجودګۍ نه بې نیازه ځان د طالبانو ‘ترجمان’ ثابتوي.

پاکستان کښې د اسټېبلشمنټ د پرکټي وزیر اعظم پۀ خولۀ دغه خبرې خپلې نۀ دي. دا ستره المیه ده چې د افغانستان پۀ حقله د پاکستان پالیسي کله هم د پارلېمان نه نۀ راتېرېږي – افغانستان ته پېنډۍ تل د ستراتیژک ژورتیا پۀ پټو سترګو کتلي او بیا خوارینګړي اسلام اباد د کاغذ پۀ چیټۍ لیکلې پالیسي لکه د اېنارائډ موبائل د پیشو خپل غږ کښې ‘لوستلې’ ده.

عوامي نېشنل پارټي د افغانستان پۀ شمول ټولو ګاونډي هېوادونو سره پۀ ښو، رڼو او غوره تعلقاتو باور لري او دې لړ کښې د سنجیده بیانیې غوښتنه کوي. د عوامي نېشنل پارټۍ مرکزي صدر اسفندیار ولي خان د عمران خان لۀ خوا راغلي بیان باندې خپل ردعمل کښې وئیلي دي، ‘د عمران خان بیان د افغان مفاهمتي عمل د ماتولو هڅه ده. چې خپل ملک کښې څوک د مېنډېټ غلا وکړي، هغوي پۀ کومو سترګو د افغان اولس د مېنډېټ توهین کوي؟ د نورو ملکونو دننه مداخلت به لا زیانمن وي. د مذاکراتو پۀ مهم پړاو افغان حکومت منځ نه ویستل د چا هم پۀ ګټه نۀ دي. د عمران خان بیان دا تاثر ورکوي لکه چې د طالبانو ترجمان خبرې کوي’-

پاکستان کښې چې کومې مغالطې د ‘مطالعۀ پاکستان’ پۀ نوم ذهنونو کښې کرلې کېږي او کومې ‘تسلي بخش’ نسخې چې روانو حالاتو د پاره د میډیا تر لارې وېشلې کېږي، د دې نه د ملک د حالاتو اندازه کېدې شي. دې څو میاشتو کښې ملک دوه نیم زره اربه روپۍ خساره وکړه، تبدیلي د مېښو او موټرو لېلامۍ نه ډالر یو نیم سل، اوړۀ دولس نیم سوه، پټرول سلو او مجموعي طور هر څۀ پینځۀ ویشت فیصده خېژولو ته رسېدلې ده. نۀ علیم خان شته او نۀ علیمه خان – ‘نیا پاکستان’ د جنرل باجوه د وردۍ رنګونو، د عمران خان سولېدلې لمن او د خاور مانیکا د سابقه کور ودانې پښو کښې چرته هېر شوے پروت دے. نېشنل اېکشن پلان د خولې نه وتلې ښېره ده چې د ‘امین’ غږ ته قبلېدو ته ناسته ده – کالعدم تنظیمونه نن هم ‘دفاعي اثاثې’ دي نو ‘امین’ به څوک وائي؟ دې حالاتو کښې اوس هم د ګاونډي هېوادونو پۀ حواله غېر سنجیدګي؟

افغانستان کښې د څلوېښت کلن جنګ او لوېدیځو سیمو کښې د قبائلي اپروچ تر مخه څۀ داخلي ستونزې هم د جمهوریت لاره کښې ولاړې دي، څۀ د نړیوالې ورورولۍ ‘همدردۍ’ هم دي – اتنوګرافیک فېکټرونه هم لۀ نظره نۀ شو غورځولے – ګوندیز منظم سیاسي عمل ته رسېدو پورې د افغان اولس لارو کښې بلها خنډان دي؛ کۀ پۀ افغان اولس د ‘مؤقت حکومت’ جبر ونۀ تپلے شي نو افغان اولس چې د اورونو او وینو کوم بهیر نه راتېروتل، دغه خنډانو نه به هم تېر شي. نړۍ دې دا حقیقت ومني چې د پاسه پنځوس میلینونه افغانان پۀ جینوسائډ او د اورپکو پۀ ملاتړ کولو د دنیا نه نۀ شي ختمولے. د هغوي رایې ته دې احترام ورکړے شي، دې کښې یواځې د سیمې نۀ، د ټولې نړۍ خېر دے.