د باچاخان اخباري بیانونه – م ر شفق

متعلقه مضامين

پاکستان او فکري تضادات

د خپل ياد پۀ جزيرو کښې (د ازادۍ يو مجاهد عالم) – م . ر شفق

د خپل ياد پۀ جزيرو کښې (مېرمن نسيم ولي خان) – م ۔ ر شفق

جنوري کال 1983ء کښې باچاخان د ليډي ريډنګ هسپتال پېښور( بولټن بلاک) کښې داخل ؤ. د راولپنډۍ ورځپاڼه “جنګ” کښې به د باچاخان د خولې څۀ نا څۀ بيان شائع کېدلو. يو څو بيانونه ترې ما پښتو کښې رانقل کړي وو. د “پښتون” لوستونکو ته ئې د ياد تازه کولو پۀ خاطر وړاندې کوم. بل مقصد ئې دا هم دے چې د باچاخان غوندې پاک سپېځلي شخصيت باره کښې اوس هم ” بې بنياده هشمشې” خپرولي شي. غواړم چې د دغو تېروتنو مخ نيوے وکړے شي. د باچاخان هره وېنا او هر بيان صفا، ساده او رښتيا وي. او هېڅ قسمه کږ لېچ پۀ کښې نۀ محسوسېږي( م. ر شفق)

اتوار. 2 جنوري 1983ء د خدائي خدمتګار تحريک باني عبدالغفار خان وئيلي دي:

” د پنجاب يو اخبار چې د خپل فطرت نه مجبوره دے زما خلاف د تومتونو يوه سلسله سروع کړې ده دغه اخبار ليکلي دي چې زۀ، د افغان مهاجرينو د خدمت کولو پۀ ځاے . پنجاب ته ولې تلل غواړم. زۀ خو بنيادي طور خدائي خدمتګار يم . د انسانيت خدمت کول زما اخلاقي او ديني فرض دے. خو دا بدقسمتي ده چې نۀ خو زۀ خلقو سره ملاقات کولو ته پرې ښودے شم او نۀ د افغان مهاجرينو خدمت ته. د مهاجرينو د خدمت پۀ جذبه ما دا تجويز پېش کړے ؤ. چې افغان مهاجرينو ته کوم امداد ورکولے شي، دا دې د هغوي د کمېټو پۀ ذريعه تقسيمولے شي چې حقدارو مهاجرو ته خپل حق ورسي. خو دغه اخبار اپوټه دا الزام لګوي چې مونږ د مهاجرينو خدمت ولې نۀ کوو؟ ما سره چې کله هم د افغان مهاجرينو چا مشر ملاقات کړے دے. نو حکومت او “جماعت اسلامي” د هغۀ وظيفه بنده کړې ده. او اوس دا “اخبار” د دې “اخبار” خواهش دا دے چې زما خلاف داسې فضا جوړه شي چې د خلقو پۀ ذهن کښې دا خبره کښېني او زۀ د مهاجرينو مخالف يم. زۀ د دغه اخبار نه تپوس کوم. دے چې زما باره کښې دا ليکي چې زۀ د مهاجرينو خدمت کول نۀ غواړم نو دا دې پۀ خپل ايمان ليکي؟ تر کومې چې د پښتنو د خدمت کولو خبره ده. دا زما قام دے او د دوي خدمت شرعي طور د حق درجه لري. د خدائي خدمتګار پۀ طور د ټولو خدمت کول زما بنيادي ذمه واري ده. د پنجاب دانشورانو پۀ حالا تو جوخت نظر ساتونکي به د دې اخبار دا کوششونه ناکامه کړي کوم چې زما او د پنجاب ترمنځه د کرکې د ديوال وهلو دپاره کوي. ”

(الف) 5 جنوري 1983ء خان عبدالغفارخان صحافيانو سره د خبرو اترو پۀ مهال کښې وئيلي دي:

” ما د صوبې ګورنر پۀ ذريعه د افغان مسئلې هوارولو پۀ لړکښې، تجويزونه پېش کړي دي خو تراوسه پورې څۀ جواب رانغے. د دې نه اندازه لګېدلے شي چې حکومت پۀ خپله د دې مسئلې هوارول نۀ غواړي او د داسې حکومت نه به څوک څۀ طمع وساتي چې صرف د درېو مياشتو د پاره راغلي وي او د پنځوکالو نه هم زياته موده تېروي ” ( د جرنيل محمد ضياء الحق صاحب مارشل لا ئي حکومت پۀ 16 اګست 1988 هغۀ وخت ختم شو چې د بهاولپور هوائي حادثه کښې پخپله ختم شو)

(ب) 5 جنوري 1983ء ” دپنجاب اخبار دا نۀ غواړي چې زۀ د پنجاب خلقو سره تړون پېدا کړم. دا “اخبار” ځکه زما خلاف دے چې زۀ خدائي خدمتګاريم دا اخبار کوشش کوي چې د پنجاب خلقو سره زما رابطه پېدا نۀ شي او د پنجاب خلق دې زمانه کرکه کوي. ”

خان عبدالغفارخان وړاندې ووې:

” د انګرېزانو پۀ وخت کښې هم ما ته د پنجاب خلقو سره د رابطې پېدا کولو اجازه نۀ وه او د انګرېزانو پۀ زمانه کښې به چې قامي حکومت جوړ شو نو هم به ئې پنجاب ته نۀ پرېښودم”

(ج) 5 جنوري 1983 خان عبدالغفارخان ووې:

“پاکستان کښې د پېسې او کرسۍ رنځ پۀ خورېدو دے. پۀ کوم ملک کښې چې د پېسې او کرسۍ حرض وي هغه ملک هېچرې ترقي نۀ شي کولے. پۀ داسې ملک کښې به اتحاد، مينه، محبت او همدردي نۀ وي. داسې قوم د ملک خوا خوږے نۀ شي کېدلے.دا ډېر خطرناک مرض دے. او د دې مرض نه د خلاصي د پاره د خدائي خدمتګار تحريک ضرورت دے. ځکه چې پۀ کوم ملک کښې بې غرضه خدمتګار نۀ وي، هغه ملک ترقي نۀ شي کولے.

ليډي ريډنګ هسپتال بولټن بلاک 6 جنوري 1983ء

د) باچاخان (عبدالغفارخان) خلقو ته غږ کړے دے:-

(ا) “يواځې پۀ دعا ګانو نۀ کېږي دا د عمل وخت دے. د راتلونکو خطرو د مخ نيوي د پاره ملا وتړئ او مېدان ته اوځئ. زۀ به دې دنيا کښې نۀ يم. خلقو ته به زما خبرې پۀ شدت سره يادېږي. هغۀ وخت به دا خلق ضرور پښېمانه شي.”

(ب) ” صوبه سرحد ( خېبرپښتونخوا) د دې ملک د ټولو نه مالداره صوبه ده. خو د دې ځاے خلق پۀ دې نۀ پوهېږي. د دې ځاے يو يو کاڼے ډېر قيمتي دے. د دې نه د کار اخستو ضرورت دے. د نبي کريم صلي الله عليه وسلم پۀ زمانه کښې خلق څومره ظالمان، وحشيان او ځناور وو. خو د حضورصلي الله عليه وسلم عظيم کردار او د صبرو تحمل پاليسي هغوي پۀ نېغه لاره روان کړل. پۀ دې خاطر د پېغمبرصلي الله عليه وسلم امت له پکاردي چې پۀ صبر او تحمل هغه عظيم کردار خپل کړي نو دغسې به د دنيا د ټولو نه لوے قوم وبللے شي. پۀ اخر کښې “خان عبدالغفارخان” لاسونه اوچت کړل او د قوم د پاره ئې دعا وکړه او د نيکو هيلو پېرزونو اظهار ئې وکړو. ”

د خدائي خدمتګار تحريک باني سل کلنه مشر عبدالغفارخان چې نن سبا (6 جنوري 1983) د پېښور ليډي ريډنګ هسپتال بولټن بلاک کښې داخل کړے شوے دے. تپوس پوښتنې له ئې هره ورځ بلها خلق رامات وي. نن باچاخان ښۀ پۀ چرت کښې ؤ. او خلقو سره ئې پۀ خوند خوند خبرې کولې. دۀ ووې چې . “نن مې د زړۀ بوج سپک شوے دے. د شپې مې يو بزرګ انسان پۀ خوب کښې وليدو. ما ورته شکايت وکړو چې زما دا قوم دومره ناپوهه او غافله ولې دے؟ زۀ ورته خبردارے ورکوم چې د راتلونکې تباهۍ نه ځان وساتئ. وېښ او هوښيار شئ او زۀ چې درته کومه لار ښائم پۀ هغې روان شئ. خو پۀ دې قوم زما د خبرو اثر نۀ کېږي. څۀ ساعت پس هغۀ جواب راکړو. ” دا قوم دغسې دے .تۀ مايوسه کېږه مۀ. او خپل “مشن” جاري ساته. ځکه چې تۀ خدائي خدمتګار ئې . ستا کار دا دے چې د قام خدمت به کوې” زما د دغه بزرګ پۀ جواب تسلي وشوه اوس به پۀ نوې جذبه او نوې ولوله د قام خدمت کوم.”

باچاخان به چې کومه خبره کوله نو پۀ هغې به ئې پوره پوره عمل کوو. کۀ هرڅو عمر ئې سلوکالو ته ورنزدې شوے ؤ. بلکې اوسني خلق خو وائي چې د سلو کالو نه اوړېدلے ؤ. د پېدائښت نېټه ئې پۀ کتاب کښې پۀ اټکل ښودلې شوې ده. دلته وئيل دا غواړم چې پۀ بدن کمزورے شو. د ګرځېدو توان ئې نۀ ؤ نو پۀ “وهيل چيئر” ( د پايو کرسۍ) به ئې دورې کولې او پۀ ناروغه کمزوري بدن ئې د کالاباغ ډېم د ناوړه منصوبې اخري سرته هم رسيدلې وې. او د خپل قوم له غمه بې غمه شوے نۀ ؤ. خو مرګ حق دے. فخر افغان باچاخان هم تېره کړه او پۀ 20 جنوري 1988ء ئې د دنيا نه سترګې پټې کړلې. پۀ سبا له (21 جنوري 1988ء) جناح پارک پېښور کښې شړق شېبو باران کښې د “رځړو صاحب حق مولانا” پۀ امامت کښې يوه ډېره درنه او تاريخي جنازه وشوه. زمکې او اسمان چې پۀ ژړا زړۀ تش کړو نو پۀ بله ورځ (جمعه 22 جنوري 1988ء) يو عظيم الشان تاريخي جلوس کښې د بابا فخر افغان جنازه د وصيت مطابق د افغانستان “جلال اباد” خپل کور شيشم باغ ته ورسولې شوه او هلته خاورو ته پۀ دروند سرکاري اعزاز خاورو ته وسپارلے شوه. پۀ ګور ئې نور شه. امين.