دوه کوچېدلي نابغه – پښتون

متعلقه مضامين

!!!کوم کوم غم وژاړو

د ژوند “انګازې” – پښتون

“بتا دوں” ؟؟؟ – پښتون

خداے بخښلے امير رزاق امير او محب الله شوق چې پۀ کومه پښتنه مينه او اخلاص د پښتنو د بېدارۍ او پرمختګ سندرې وئيلې دي، د هغې لپاره دا پاڼې کمې دي. دواړه د پښتنو سترګور پۀ يو داسې چاپېر چل او ټولنه کښې پېدا وو چرته چې هر خوا د غم ساندې او اهونه وي. خلک ډېر وي، درد هم هر سړے محسوسولے شي خو داسې خلک ډېر کم وي څوک چې د قام درد نۀ صرف نګېرلے شي بلکې پۀ هغې دړدېږي هم. دا دواړه د قلم خاوندان د پښتنو هغه قلمکاران دي چې دوي د قام پۀ غم او درد کښې ژوند تېر کړے دے. کۀ د ارواښاد امير رزاق امير خبره کوو نو کۀ د شعر او پۀ شعر کښې ئې د نظم او غزل پۀ ژبه د قام بېدارولو کښې ونډه لرلې ده نو د نثر لۀ لارې ئې هم خپله ذمه واري ترسره کړې ده. کۀ پۀ خوب کښې ښار ناپرسان ته ځي او د جادوئي ټکيو پۀ مرسته مونږ ته د ښار ناپرسان حال وائي نو د تنقيد پۀ لارو کښې هم پۀ ښۀ پۀ روانۍ او زړورتيا مزل کوي. دا هر څۀ هسې نۀ وو. کۀ خداے بخښلي زړۀ خوړلے دے نو پۀ حالاتو هم پوهه ؤ ۔ کۀ د دنيا ناکړدې ئې ليدې نو لوستے هم ؤ. کۀ پۀ دردونو پوهه ؤ نو پۀ ټکيو کښې ئې د دردونو علاجونه هم لټول. دا سترګور اديب صرف تر دغه حده پاتې نۀ ؤ بلکې د بابا د لوے کاروان غړے هم ؤ. د خپل قلمي جهاد سره سره ئې مضبوطه او فعاله ونډه پۀ قامي تحريک او د قام پۀ بېدارۍ کښې هم لرله. د ګوند د سېوري لاندې د ملاکنډ ډوېژن د ملګري ليکوالانو ارګنائزر هم ؤ. خدائي خدمتګار هم ؤ او تکړه سياسي فعال هم ؤ. د پښتنو د لوے کاروان دا بې بدله سترګور د جون پۀ نهمه نېټه لۀ دې فاني نړۍ څخه وکوچېدو او د درګۍ پۀ ادب خېزه او مسته خاوره کښې خاورو ته وسپارلے شو.

هم دغه شان د مردان، طورو محب الله شوق هم د بابا د لوے کاروان يو نابغه ؤ. کۀ شعر ئې رسا دے نو طنز و مزاح ئې هم خپل يو خوند لري. کۀ سکرپټ کښې ئې عمل پسندي وه نو صداکاري ئې ثاني نۀ لرله. خداے بخښلي شوق صېب رېډيو او ټي وي لپاره بې شمېره ډرامې، فيچر پروګرامونه او معياري ليکنې کړې دي. دا هم د شوق صېب کمال دے چې د مردان زيات تر بلکې زيات تره پښتانۀ د قلم خاوندان هم دوي پي ټي وي سره متعارف کړي دي. کۀ د ساهو ليکونکيو مرکې ته پۀ باقاعده توګه راغلے نو د مردان اولسي ادبي جرګه کښې د محترم ډاکټر اسرار صېب، خداے بخښلي اندېش صېب پۀ شان وتې خلکو سره هم پاتې شوے. شوق صېب د شمېر پۀ هغه يو څو کسانو کښې دے چې کۀ حالات هر څومره تراخۀ شوي دي خو نۀ خو د خپلې خبرې نه اوړېدلے دے او نۀ ئې خپله لار بدله کړې ده. خداے بخښلے پۀ باچاخان او خدائي خدمتګار تحريک کلک مئين مبارز ؤ. سرکاري نوکري ئې هم کړې ده خو خپل سوچ ئې هم پرمخ بوتلے دے او د يو څيز ئې هم پروا نۀ ده کړې. مرحوم شوق صېب صرف يو شاعر او ليکوال نۀ ؤ بلکې پۀ بېلا بېلو اصنافو ئې پوره دسترس لرلو او د تنقيد پۀ مېدان کښې ئې هم خپل يو مقام ؤ. “د شګو لار” ئې د طنز و مزاح يو غوره مثال دے ۔ شاعري ئې ښۀ کافي کړې ده خو ناچاپه ده. دا بې بدله اديب،شاعر، براډکاسټر، افسانه نګار، ناقد او د طنز و مزاح ليکونکے د جون پۀ نولسمه نېټه د اوږدې ناروغۍ وروستو پۀ حق ورسېدو۔ کۀ دواړو اروښادانو ته ګورو نو ژوند ئې پرانستے کتاب دے چې د هر باب پۀ هره پاڼه ئې د قام او ژبې رنګونه شيندلي پۀ نظر راځي. دواړو د خپل قام د روڼ سباون خوبونه ليدلي دي. دواړو د خپل قام بده ورځ ژړلې ده. دواړو د خپلې ژبې ساندې وئيلې دي او دواړو ښۀ پۀ خلاص مټ او لوړ غږ د قام غږ پورته کړے دے. عوامي نېشنل ګوند نۀ صرف خپل سترګور، د قلم خاوندان ستائي بلکې پۀ يادولو ئې درنوي هم. هم دغه وجه ده چې د ارواښاد طاهر اپريدي پۀ شمول د ارواښاد امير رزاق امير او محب الله شوق پۀ ياد کښې د ګوند د صوبائي کلتوري څانګې تر سېوري لاندې د دوي تعذيتي رېفرنس وشو چې پۀ کښې د دوي پۀ کار، ژوند او هلو ځلو او د قامي تحريک لپاره د دوي پۀ کردار خبرې وشوې. خداے دې درې واړه سترګور وبخښي. روحونه ئې ښاد!