خبردار؛ دا مۀ لولئ! – پښتون

متعلقه مضامين

!!!کوم کوم غم وژاړو

د ژوند “انګازې” – پښتون

“بتا دوں” ؟؟؟ – پښتون

د علم نفسيات يوه اصطلاح ده چې “نرګسيت” ورته وئيلے شي. څوک هم چې پۀ دې “بيمارۍ” کښې ښکېل شي نو هغه بيا پۀ ځان کښې داسې ورک شي چې بل څوک ورته لۀ سره پۀ نظر هم نۀ راځي. داسې سړي ته نرګسي وئيلے شي او داسې سړے بيا نۀ صرف د خود پرستۍ ښکار شي بلکې پۀ ځان داسې مئين شي چې ځان ورته د هر چا نه زيات ښکلے ښکاري. هم دغه شان “خبط عظمت” يو بل داسې کېفيت دے چې سړے پکښې د برترۍ د احساس ښکار شي او ورسره د لوي والي پۀ لېونتوب کښې داسې ښکېل شي چې بيا صرف او صرف پۀ خپل زور او طاقت نازېږي.

د نرګسيت او خبط عظمت ښکار کسان کۀ ځانته محدود وي نو بيا هم څۀ خبره نۀ ده ځکه چې بس د ځان سره ئې کار وي او د هر چا خپله خوښه ده کۀ څوک ځانته دړۍ وائي او کۀ من. لکه داسې به ډېر خلک وي چې ځان به د سقراط او بقراط نه هم زيات هوښيار ګڼي. اوس کۀ داسې خلک پۀ خپلو کورونو کښې ناست وي او داسې خيالات لري نو هېڅ خبره نۀ ده ځکه چې بس دا د دوي خيال دے او د چا پۀ خيال کښې د چا څۀ کار. خو کۀ داسې خلک بهر راوځي، وېنا کوي او پۀ جار دا خبرې کوي نو بيا به خامخا خلک تپوس کوي چې ښه ټيک ده خو ستاسو د دعوې پۀ شا حقائق څۀ دي، ستاسو مطالعه څۀ ده او دا دعوې تاسو پۀ کوم دليل کوئ. يعنې بيا به ترې خامخا څۀ نا څۀ قيصه جوړېږي. خو بيا کۀ د نرګسيت او خبط عظمت ښکار يو سړے د سياست مېدان ته راشي، د حکومت واګي واخلي او د نظام بدلولو دعوېدار شي، نو داسې حالاتو کښې خبره ډېره سينګينه شي، ځکه چې داسې خلک خو پۀ ځان مئين وي، د برترۍ د احساس ښکار وي، صرف خپل ځان مني او نور ورته د پښو خاورې هم نۀ ښکاري. بلخوا سياست خو د فهم، فراست، حکمت او پۀ ګډه د کار کولو لار ده، سياست خو د څۀ وئيلو او څۀ اورېدو لار ده ، سياست خو د زغم او برداشت لار ده او سياست خو د مساوات او ورورولۍ لار ده. ځکه نو بيا خبره ورانېږي، حالات خرابېږي او تاو ترېخوالے رامنځ ته کېږي.

لۀ بده مرغه نن سبا پۀ پاکستان کښې د داسې يو تن حکومت دے څوک چې پوره پۀ پوره د نرګسيت پۀ رنګونو کښې رنګ دے، او کۀ صرف نرګسي ؤ نو بيا به هم ښۀ وه خو د پاڅه پرې د خبط عظمت پېرے هم سور دے. کۀ دے يواځې ؤ نو بيا به هم څۀ خبره نۀ وه خو ورسره وزيران مشيران هم ټول پۀ دغه مرضونو اخته دي. هر سړے ځانته بېله بېله صوبه ده. پۀ ځان دومره مئين، د خودپرستې دومره ښکار او د برترۍ پۀ جنون کښې داسې ښکېل دي چې د حکومت نه مخکښې ئي چې څۀ وئيلي وو، کومې دعوې ئې کړې وې، هغه ترې داسې هېرې دي لکه د چا نه چې د چا قرض پېسې هېرې وي. لکه د عمران خان لۀ خوا لګېدلي نوي پي ټي وي چئيرمېن نعيم بخاري دا خبره چې پۀ پي ټي وي به اپوزيشن ته وخت بالکل نۀ ورکولے کېږي ځکه چې دا د رياست اداره ده او صرف د حکومت حق پرې دے. دا خبره د نعيم بخاري نا بلکې د وزيراعظم ده ځکه چې کۀ د هغۀ پۀ نزد غلطه وه نو چئيرمين صېب به ئې پۀ غوږ وهلے ؤ چې ګوذاره کوه! مونږ دا خبره ځکه کوو چې د کال دوه زره څوارلس د پرلت دوران به عمران خان وئيل چې پي ټي وي د عوام اداره ده، د عوام پۀ پېسو چلېږي، لس اربه روپۍ د کال د خلکو نه اخلي، نو ځکه دې پرې هر چا ته وخت ورکړے شي، خو اوس ترې ښکاري دا خبره هېره ده. دغه شان د حکومت نه مخکښې او وروستو بيانونو کښې د تضاد بلها مثالونه دي پۀ کوم چې ځانله کتابونه ليکلے کېدے شي. خو هغه د چا خبره چې چا ته ئې وائې! دلته خو پۀ حکومت کښې ناستو خلکو دا نيت کړے چې کۀ يو خو مونږ يو، کۀ نېکان يو نو بس مونږ يو. دې نرګسيت او خبط عظمت داسې ړاندۀ کاڼۀ کړي دي چې اوس ورته خپلې خبرې هم نۀ دي يادې. کۀ دا هر څۀ د دوي د ذات پورې محدود وو نو څۀ خبره به نۀ وه، خو لۀ بده مرغه پۀ عناد، دښمنۍ، نفرت او د اپوزيشن نه پۀ کرکه کښې دومره مخکښې تلي دي چې اوس ترې ملک او قوم هم هېر دے. بس دوي دي، د دوي خپل ځان دے او د دوي د برترۍ احساس دے.